ΠΕΡΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

 Του μακαριστού π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου

Ο διαλογισμός θεμελιώνεται κοσμοθεωριακά στον απόλυτο μονισμό και στην ολιστική θεώρηση του κόσμου.

Ο ολισμός είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της τάσης που ονομάζουμε «Νέα Εποχή του Υδροχόου», στην οποία ανήκουν και οι ομάδες που προβάλλουν τις τεχνικές του διαλογισμού.

Σύμφωνα με τη χριστιανική αντίληψη ο Θεός δεν ταυτίζεται με τον κόσμο ˙ υπάρχει αγεφύρωτο οντολογικό χάσμα ανάμεσα στον Θεό και στον κόσμο. Όμως σύμφωνα με τη σκέψη της «Νέας Εποχής» είναι ανάγκη αλλαγής του μοντέλου (Paradigma), της αφετηρίας στον τομέα της σκέψης και της αντιμετώπισης του κόσμου γενικώτερα. Αυτό το μοντέλο στηρίζεται στην ολιστική θεώρηση του κόσμου….Η ολιστική θεώρηση του κόσμου περιλαμβάνει και τον Θεό. Ο Θεός δεν εκλαμβάνεται ως πρόσωπο ˙ ταυτίζεται με το «Παγκόσμιο» ή «Συμπαντικό Πνεύμα», ή την «ζώσα ενέργεια του σύμπαντος», που προβάλλεται σε ποικίλες μορφές. Ο ίδιος ο άνθρωπος είναι «προβολή» αυτής της λεγόμενης «Κοσμικής Υπερσυνειδητότητας»….

Όποιος συγχέει το διαλογισμό με την προσευχή, εισάγει εξωχριστιανική αντίληψη για την προσευχή και βγαίνει έξω από τον πνευματικό χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

 Πηγή : "Διαλογισμός ή προσευχή;" Διάλογος, 1993.